Ακόμα και σήμερα τα παρκέ πατώματα αποτελούν την πιο επιτυχημένη επιλογή για οικιακούς και εμπορικούς χώρους, γεγονός που αποδεικνύει την διαχρονικότητά τους, κάνοντας τα να υπερηφανεύονται για τα 6χιλιάδες χρόνια ζωής τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο πέρυσι στην Ευρώπη παρήχθησαν συνολικά 92 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα παρκέ ενώ οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 81 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν την πιο ισχυρή ένδειξη για την τεράστια εκτίμηση που απολαμβάνουν τα ξύλινα πατώματα από το καταναλωτικό κοινό.

Η χρήση του παρκέ στην Ευρώπη βέβαια δεν είναι μια σύγχρονη ανακάλυψη αλλά μας γυρίζει τέσσερις χιλιετίες πίσω όταν το υλικό του ξύλου χρησιμοποιήθηκε τόσο στη βόρεια Ευρώπη όσο και στην Αίγυπτο. Για τους ντόπιους το ξύλο αντιπροσώπευε ένα υλικό που μπορεί να περιορίσει την υγρασία, το κρύο και τα έντομα. Η “χρυσή” εποχή πάντως του παρκέ ήρθε αρκετά αργότερα και συγκεκριμένα την δεκαετία του 1970 και 1980.

Γιατί ονομάζεται “παρκέ”; 

Όσον αφορά την προέλευση του ονόματος παρκέ, οι μελετητές εντοπίζουν την χρήση της λέξης τον 17ο αιώνα και πιθανόν να προέρχεται από την γαλλική λέξη “parc, επειδή τα πολύτιμα ξύλα που χρησιμοποιούνταν θύμιζαν τους μεγάλους κήπους της Γαλλίας. Στην ίδια χώρα βρίσκουμε ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά παραδείγματα παρκέ, δημιούργημα του αρχιτέκτονα Jules Menard για τον Βασιλιά Φραγκίσκο Α το 1534. Τα ξύλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η καρυδιά, η κερασιά και η οξυά που στην συνέχεια αποτέλεσαν τις πρώτες ύλες για τα δάπεδα των κατοικιών των ευγενών καθώς και το παλάτι των Βερσαλλιών.

Νωρίτερα, στις δεκαετίες του 1000, στη βόρεια Ευρώπη επικράτησε η χρήση του δρυός, του πεύκου και του ελάτου ενώ μεταξύ γοτθικής περιόδου και 15ου αιώνα άρχισε να γίνεται χρήση συνδυασμού ειδών ξυλείας με στόχο την δημιουργία χρωματικών και οπτικών “εφέ'”. 
Τον 14ο αιώνα στην Τοσκάνη άρχισαν να χρησιμοποιούν στο δάπεδό τους καρυδιά, κυπαρίσσι και έλατο, αποτελώντας ουσιαστικά τα πρότυπα για τα παρκέ δάπεδα των επόμενων αιώνων στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη.

Η Ιταλία φιλοξενεί δείγματα τέτοιων παρκέ από το 1700 στο Stupinigi Palace κοντά στο Τορίνο ή στο Pallazzo Madama καθώς και στη Βενετία στο Παλάτι των Δόγηδων ή το μουσείο Revoltella στην Τεργέστη.